Taal

GrondTaal vertaalt ook in coronatijd rustig door, hoog boven de Zutphense daken. Maar soms valt de buitenwereld opeens bruut binnen. Het zal niemand zijn ontgaan: vanaf vandaag mag iedereen met verschijnselen van een mogelijke coronabesmetting een afspraak maken voor een test. Vanuit het oogpunt van de volksgezondheid is het raadzaam om dat ook laten doen. Meten is weten. Maar helaas zijn veel testlocaties momenteel alleen toegankelijk voor auto’s (de ‘teststraten’). Of de afstand is te ver om er met de fiets of te voet te kunnen komen. Niet iedereen heeft een auto, zeker in de wat grotere plaatsen. In het OV stappen met coronaklachten is onverantwoord. Kortom: veel mensen kunnen niet worden getest omdat zij de testlocaties niet kunnen bereiken. Een voorbeeld is de GGD-regio Noord- en Oost Gelderland, waar de twee testlocaties te Zelhem en Vaassen uitsluitend toegankelijk zijn voor auto’s. Zo blijven autoloze Zutphenaren en Zutphenezen (there’s a difference!) met corona-gerelateerde klachten noodgedwongen in het ongewisse. Dat moest ook GrondTaal helaas ervaren. Hopelijk gaat dat binnenkort veranderen. Toegang tot een medisch wenselijke test kan toch niet afhankelijk zijn van autobezit?

The corona crisis is my second personal confrontation with an epidemic. My first was many years ago, long before GrondTaal Translations was even thought of. I was still a graduate student at the State University of New York at Binghamton, USA. When two students were diagnosed with the measles, the university administration responded immediately. The campus was completely shut down, and a strict quarantine was imposed. No-one was allowed to enter or leave without showing some proof that they were immune. 

There are two ways to build up immunity: vaccination, or contracting (and surviving) the disease. I had had the measles as a child. But the only ‘evidence’ I could present was a faded photo of my 5-year-old self, feverish and red-faced. That didn’t cut it.

And so I joined the long queue outside the West Gym, where a nurse with a no-nonsense air jabbed me in the arm. Once the entire campus population from freshmen to the Dean himself had received their mandatory shots, all restrictions were lifted. The quarantine only lasted a few days, the epidemic was effectively contained, and no-one died. Yet even after all these years I can still remember the tense mood and the eerie silence on the usually buzzing campus. How long will this corona year be remembered?

Ruim acht weken corona-crisis. Ruim acht weken zonder lezingen, werklunches, inspirerende gesprekken bij de koffie. Misschien ook acht weken van dalende inkomsten en stijgende bezorgdheid: hoe klim ik hier ooit weer uit? Tegelijk weinig mogelijkheden om die zorgen te vergeten met sport, een etentje, een dagje weg. En voor sommigen onder ons, we hopen het niet maar het kan zomaar: angst voor een zieke dierbare, die we nu niet eens meer kunnen bezoeken.
Temidden van al deze zorgen proberen we toch door te werken en projecten binnen te halen. Werk is nu ons anker in een zee van onzekerheid. GrondTaal wenst alle relaties allereerst gezondheid en gezonde geliefden toe. Maar daarnaast toch ook: werk. Blijf onderzoeken, blijf brainstormen met collega’s, ook als de kat door het beeld loopt (wat bij GrondTaal zomaar kan gebeuren). Schrijf en publiceer, bereid die briljante lezing voor die al jaren op de plank lag. Wie weet: Forsan et haec olim meminisse juvabit.
(Vergilius, Aeneis 1:203)